Pokrycie recesji / augmentacja dziąsła

Augmentacja dziąsła

Photo of author

Co to takiego i kiedy jest wykonywana?

Augmentacja to inaczej pogrubienie. W jamie ustnej może dotyczyć zarówno tkanki miękkiej, czyli dziąsła, jak i tkanki twardej, czyli kości wyrostków zębodołowych. 

Augmentację tkanki miękkiej, czyli dziąsła zazwyczaj wykonuje się: 

  • celem jej stabilizacji, a tym samym zapobiegania lub leczenia recesji,
  • zamaskowania prześwitywaniu implantów przez śluzówkę oraz przebarwionych korzeni zębów leczonych kanałowo.

Recesje dziąseł a leczenie ortodontyczne

Nierzadko zabiegi augmentacji wykonywane są u pacjentów, u których planowane jest leczenie ortodontyczne i plan leczenia ortodontycznego zakłada przesunięcia ekspansyjne przy cienkim biotypie dziąsła. Brak odpowiedniej diagnostyki periodontologicznej przeprowadzonej przed leczeniem ortodontycznym i skutecznie podjętego leczenia może skutkować powstaniem trudnych do leczenia recesji u pacjentów poddanych leczeniu ortodontycznemu. 
Dlatego tak ważna jest analiza i badanie periodontologiczne u osób, u których planowane są przesunięcia zębów – zadziałanie u niektórych z nich w odpowiednim czasie odpowiednim zabiegiem sprawi, że będą cieszyć się prostymi, pięknymi i zdrowymi zębami oraz zdrowym przyzębiem wiele lat.

W trakcie leczenia ortodontycznego recesje dziąsłowe mogą pojawić się wówczas, gdy wcześniej występuje już dehiscencja kostna od strony policzka lub gdy ząb został przesunięty ortodontycznie w stronę policzka.

Badania naukowe 1Wennström J. Lack of association between width of attached gingiva and development of soft tissue recession. A 5-year longitudinal study. Journal of Clinical Periodontology 1987;14:181-184 2Foushee D, Moriarty J, Simpson D. Effects of mandibular orthognatics treatment on mucogingival tissues. Journal of Periodontology 1985;56:727-733 wykazują, że w trakcie przesunięć ortodontycznych będących wynikiem ekspansji łuków zawsze dochodzi do nieznacznego cofnięcia się dziąsła, niezależnie od ilości pod nim kości. 

Przy właściwej higienie utrzymywanej przez pacjenta nie towarzyszy mu utrata przyczepu łącznotkankowego, jednak ze względu na naprężenia spowodowane dowargowym przesunięciem zęba dochodzi do nieznacznego dowierzchołkowego przesunięcia dziąsła 3Steiner G, Pearson J, Ainamo J, Changes of the marginal periodontium as a result of labial tooth movement inmonkeys. Journal of Periodontology 1981;52:314-320.  Przy niewłaściwej higienie przeprowadzanej przez pacjenta w trakcie leczenia ortodontycznego dochodzi do pogłębiania recesji i utraty przyczepu łącznotkankowego.

Przyczyną zmniejszonej odporności na płytkę bakteryjną prowadzącą do powstania obnażenia korzenia zęba ścieńczone dziąsło 4Baker D, Seymour G. The possible pathogenesis of gingival recession. A histological study of induced recession in the rat. J Clin Periodontol 1976; 3: 208-219. Dlatego ryzyko ryzyko powstania recesji przy przemieszczaniu zębów doprzedsionkowo przy niepogrubionym dziąśle jest bardzo wysokie. 

Zgodnie z zasadą planowania prewencyjnego w przypadku cienkiego fenotypu i planowanej ekspansji augmentacja dziąsła powinna być wykonana najpóźniej ok. 3 miesiące przed leczeniem ortodontycznym. Ewentualnie recesje dziąseł można pokrywać również po zakończeniu leczenia ortodontycznego, ale utracony w wyniku tych działań przyczep można zregenerować wówczas tylko w ograniczonym zakresie 5Otto Zuhr, Marc Hürzeler. Plastyczno-estetyczna chirurgia periodontologiczna i implantologiczna.

Dlatego, drodzy Pacjenci, nie poganiajcie swoich ortodontów pytaniami: „czy to leczenie może trwać krócej?”, „czy można szybciej przemieszczać zęby?”, ani swoich periodontologów: „czy można pominąć augmentację przedortodontyczą?”. Biologia rządzi się swoimi prawami i ich lekceważenie może prowadzić do wielu niekorzystnych zmian, których leczenie w późniejszym czasie może być uciążliwe i długotrwałe. 

Dodaj komentarz